á
â
ă
ä
ç
č
ď
đ
é
ë
ě
í
î
ľ
ĺ
ň
ô
ő
ö
ŕ
ř
ş
š
ţ
ť
ů
ú
ű
ü
ý
ž
®
€
ß
Á
Â
Ă
Ä
Ç
Č
Ď
Đ
É
Ë
Ě
Í
Î
Ľ
Ĺ
Ň
Ô
Ő
Ö
Ŕ
Ř
Ş
Š
Ţ
Ť
Ů
Ú
Ű
Ü
Ý
Ž
©
§
µ
Tym razem jednak przedstawia nam historię dwóch bezrobotnych aktorek upadającego teatru we Wrocławiu, w niespokojnych latach PRL – u w połowie lat 50 – 60 -tych XX wieku. (...)
Antonina po stracie pracy postanowiła robić to, co potrafiła też bardzo dobrze, a mianowicie doskonale gotowała – ciotka jej prowadziła restaurację. Ale w tych ciężkich czasach bohaterka nie chce powielać interesu rodzinnego i postanawia prowadzić tylko jadłodajnię z obiadami domowymi i na część ocalałej pamiątki rodzinnej śmiesznego, niezwykłego, srebrnego widelca – nazywa swój lokalik „Srebrnym Widelcem” Kiedy młodszej koleżance, też aktorce wali się życie, nie tylko zawodowe, Antonina zatrudnia Laurę do pomocy.
Ta powieść to historia o radzeniu sobie na życiowych zakrętach, bo nie tylko bohaterki są w skomplikowanych sytuacjach życiowych. Ich klienci, a raczej bardziej przyjaciele, choć początkowo tylko konsumenci, też borykają się z problemami życiowymi /Wiktor, Edgar, Grześ, Sabina i inni/ i szukają w lokalu Antoniny ciepła i nadziei.
Jest to opowieść o sile, która tkwi w kobietach, które dla przyjaźni i miłości, tej przez wielkie M. potrafią zrobić wszystko, bo w konsekwencji doprowadzą, że odnajdą nie tylko one sens i szczęście w życiu.
Jak tego dokonana Antonina?
Jakąż niespodziankę kryje, rodzinna pamiątka, dziwny w swym kształcie widelec?
POLECAM tę książkę, w której autorka czaruje słowem, gawędzi o czasach ówczesnych, jak też o dawnym życiu rodzinnym na Kresach.
Taki trochę sielski klimat akcji rozgrywającej się przecież w trudnych latach PRL – owskich , czyni powieść bardzo odprężającą.
Zaletą jest też styl lekki i elegancki, zrozumiały język bez udziwnień i nadmiernej stylizacji.
A wszystko zostało okraszone humorem, ciętymi ripostami i nieoczekiwanymi wydarzeniami, które odmienią los niejednego z bohaterów.