á
â
ă
ä
ç
č
ď
đ
é
ë
ě
í
î
ľ
ĺ
ň
ô
ő
ö
ŕ
ř
ş
š
ţ
ť
ů
ú
ű
ü
ý
ž
®
€
ß
Á
Â
Ă
Ä
Ç
Č
Ď
Đ
É
Ë
Ě
Í
Î
Ľ
Ĺ
Ň
Ô
Ő
Ö
Ŕ
Ř
Ş
Š
Ţ
Ť
Ů
Ú
Ű
Ü
Ý
Ž
©
§
µ
Pani Drozdowska jest poetką, autorką książek dla dzieci oraz prozy dla dorosłych. Dziś chciałabym przybliżyć Państwu jej tomik wierszy dla dzieci pt. „Rozmowy z Izabelką”. Zawarte w nim utwory są niezwykle klimatyczne, opisywaną tam przyrodę czujemy wszystkimi zmysłami. (...) Niewątpliwie koloryt wierszy potęgują proste, przyjemne dla oka ilustracje Wiesława Osewskiego.
To, czym szczególnie urzekła poetka w tych wierszach, jest odwaga w opisywaniu trudnych pojęć. O śmierci, definicji pokoju trudno mówi się w prozie, a co dopiero utkać słowa w zwiewną, nieprzytłaczającą poezję. Pani Józefie udało się tego dokonać. O pokoju pisze: Pokój – to w serduszku Twym na dnie Kwitnące powoje Wtedy uśmiechasz się A co być może Większym skarbem Nadto gdy mały uśmiechnięty Człowiek Patrzy na mnie Niebanalnie opisuje także śmierć: To taki dzień kiedy wszystko zostawia się Tu a wszystko otrzymuje się Tam To czas przejścia znanego W nieznane To tak jakby się rozlał Cały atrament Który potem osusza Wielką bibułą Pan Bóg Drodzy rodzice! Nie unikajcie wierszy z obawy, że nie zrozumiecie i nie będziecie potrafili dziecku wytłumaczyć, co autor miał na myśli. Przecież nie chodzi o to, byście określali podmiot liryczny, dobór i układ środków stylistycznych czy też kontekst literacko – historyczny. Wasza pociecha zinterpretuje poezję na swój sposób. A przy okazji odpowiednio dobrane wiersze rozbudzą w niej wrażliwość estetyczną, rozwiną postawy twórcze, wyrażanie się w różnych formach słownych i plastycznych, wyczulą na piękną mowę.
A na koniec mój ulubiony fragment wiersza pani Józefy Drozdowskiej o pajęczynie: Czy to dziewczynka Rozpięła koronkę W słońcu Pomiędzy kwiaty migocące Wetknęła deszczu krople?
Czy wiatr niespodziewanie Ukradł z domu Firankę I nocy małą łezkę Rozespaną utulił?
Kamila Sośnicka