Jakie są korzenie zła? Jak przebiega proces transformacji niewinnego dziecka w potwora, zdolnego do najbardziej niewyobrażalnych, najbardziej przerażających zbrodni? Litwa pod sowiecką okupacją, rok 1941. W chwili, gdy armia hitlerowska atakuje Rosję, Hannibal ma osiem lat. Aby przetrwać, arystokratyczna rodzina Lecterów, spokrewniona z włoskimi rodami Sforzów i Viscontich, chroni się w domku myśliwskim w lesie. I pozostaje tam aż do odwrotu wojsk niemieckich. Ten okres Hannibal będzie później wspominać jako ostatnie szczęśliwe lata swojego życia. Zimą 1944 roku brakuje żywności, a ludzie umierają z głodu i zimna. W domku myśliwskim Lecterów pojawiają się szabrownicy. Ich ofiarą pada ukochana siostrzyczka Hannibala, Misza. Osierocony, zagłodzony, zamknięty w sobie chłopiec trafia do stalinowskiego sierocińca, gdzie jest bity i poniżany z powodu arystokratycznego pochodzenia. Tam odnajduje go wuj i zabiera do swojego domu we Francji. W życiu Hannibala zaczyna się nowy rozdział. Wuj jest uznanym malarzem, człowiekiem szlachetnym i subtelnym. Hannibal zakochuje się w jego żonie, pięknej Japonce, pani Murasaki, od pierwszego wejrzenia. Dzięki jej staraniom odzyskuje mowę i zapomina o strasznych wojennych przeżyciach. Do czasu. Sprowokowany, zabija po raz pierwszy, lecz unika odpowiedzialności. Dzięki ciotce rozpoczyna w Paryżu studia medyczne. Swoimi niezwykłymi zdolnościami zwraca na siebie uwagę profesorów, którzy powierzają mu coraz bardziej odpowiedzialne zadania. Dysponując większą swobodą, poświęca się swojej obsesji: stara się odszukać i ukarać morderców siostry. Stopniowo budzą się jego demony. Rodzi się nowy Lecter – koneser piękna, niezdolny do miłości i pozbawiony ludzkich odruchów okrutny zabójca, prawdziwy geniusz zła...